Jalice'in yaşamı

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Perş. Ekim 22, 2009 4:25 pm

saol kzuzum
ASMİSTRATÖR lerden biri benim senaryomu beğendiyse ne mutlu bana...

Admin Mesaj Sayısı : 146 Kayıt tarihi : 22/08/09

:)sende modsun

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Cuma Ekim 23, 2009 2:57 pm

Ben mod um sen ASMİSTRATÖR sün... Very Happy

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Cuma Ekim 23, 2009 3:46 pm

çok güzeldi bölümler
ellerine sağlık yasemincimm
=)

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Cuma Ekim 23, 2009 3:47 pm

SAol kzuumm..Ben dfde 2.Sezonu açtım...Burayı hemen bitrip 2.Sezona geçicem inş..

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Cuma Ekim 23, 2009 3:51 pm

inş canım

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Cuma Ekim 23, 2009 4:04 pm

Yeni Üye Mesaj Sayısı : 12 Kayıt tarihi : 05/09/09

aaa çok güzel canım devam et hadi devam devam!!! Very Happy

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Perş. Ara. 24, 2009 4:52 pm

3.Bölüm
Teklif
(Alice ve Jasper'ın ağzıdan)

(Alice)

Bardan ayrılalı çok olmuştu belki 1-2 yıl...Ama bu zaman içinde hiç unutamadığım bir anım var.Bana çıkma teklifi ettiği an...O anı hiç unutmayacağım.Neyse Jasper'a her gün daha fazla bağlanıyorum.Sanki o beni bırakıp gitse tekrar tekrar ölücekmişim gibi...Düşüncesi bile beni korkutmaya yetiyor.Ben böyle düşüncelerimle dolaşırken Jasper'ın bana bir kağıt parçası uzattığını fark ettim.Hemen kendimi toparlayıp elinden kağıdı aldım.Bu bir kağıt parçası değildi bir otelin tanıtım broşürüydü.Okumaya başladım ve onaylarcasına Jasper'a baktım.
-Sence burda kalabilir miyiz Alice?Yani ordaki insanları avlamadan?
Biz vampir olduğumuz için insanları avlıyorduk.Düşüncesi bile berbattı ama hayatta kalmak için bunu yapmalıydık.Hem zaten biz sadece çok susadığımız da avlanıyorduk.bu düşüncelerden kurtulmam gerekiyordu çünkü sanırım Jasper'ın sınırlarını zorluyordum.
-Eee...Şey tabikide Jasper.Bu otelde kalabiliriz.Ama ilk önce sanırım biraz avlanmamız gerek.Çünkü gözlerinin sihayi rengi gözlerimi kamaştırıyor.
-Sanırım haklısın.
Dedi ve bana doğru elini uzattı.Hiç tereddüt etmeden uzattığı elini tuttum.
Sanırım 2 şer tane insan avlamıştık.Bunun nedeni 1 haftadır avlanmamış olmamızdı.Artık gözlerimiz siyah değilde kan kırmızısıydı.Jasper'a dödüm;
-Jasper insanların karşısına kırmızı gözlerle çıkamayız.
-Haklısın.Ne yapmamız hakkında bir fikrin var mı?
-Elbette var.Çantamda 2 gözlük var.Biri erkek biri bayan gözlükleri onları takıcaz.
-Tamam hadi çıkar.
Dedi.Bende itaat ettim ve çıkarıp gözlüğü ona uzattım.Gözlükleri takar takmaz koşmaya başladık ve 5 dk içinde otele vardık.Diğer odalardan uzak bir oda seçtik.Anahtarları alır almazda odaya girdik.BenKİtap okumaya başladım.Jasper'da pencerenin önünde durmuş bana bakıyordu;
-Alice,yarın ne yapıcaz biliyosun bir yerde 2 gün kalamayız.
-Haklısın ama süreklide otel değiştiremeyiz.Biraz daha böyle otel değiştirirsek tüm dünyada tanınmış olucaz.
Bunları ona söyledikten sonra yüzünde bir sırıtma belirdi bunun nedenini anlayamamıştım.Onun yanına gittim;
-Neden gülüyorsun söylede bende güleyim.
-Hiç bir şeye sadece duygularını saklamaya çalışmana gülüyorum çünkü duyguların o kadar belirgin ki insan olsaydın şu anda yüzün kıpkırmızı olmuştu bile.
-Öylemi beyfendi.Peki söyle bakalım duygularım sana neler anlatıyor.
Dedim.
-Duygularında ''Aşk'' var.
Dedi.Aşk kelimesini bastırarak söylemişti.Bunu söyledikten sonra kollarımdan nazikçe tuttu ve beni kendine çekti.İyice yaklaştıktan bana doğru eğildi tam onu öpücekken kapının çalınmasıyla kendimize geldik.Sinirlerim çok bozulmuştu.Bunu Jasper'da fark etmiş olucak ki bana döndü ve gülümsedi sonra kapıya yöneldi ve açtı.Bende kendimi yatağa bıraktım.Jasper kapıyı kapattıktan sonra geldi ve yanıma oturdu.Beni kendine doğru çekti ve kollarının arasına aldı.O gece onun sert ama bir o kadarda yumuşak kollarının arasında durdum...Hiç kıpırdamadım.Sadece o benim bende onun kokusunu içimize doldurduk...
Ertesi gün ordan ayrıldık ve ormana gittik...

(Jasper'ın ağzından)

Alice ile beraber sürekli olarak yer değiştiriyorduk hatta ormanda ağaçlarda kaldığımız zamanlar bile vardı.Yine o zamanların birinde en görkemli ağacı seçtik o benm oturduğum dalın hemen bir üttündeki daldaydı.Onun olduğu yere çıktım ve yenına oturdum.Ben daha bir şey söyleyemeden o;
-Kabul ediyorum ve...ve ben seni seviyorum herkesden daha çok... dedi ve boynuma sımsıkı sarıldı.Sanırım medyum bir sevgilimin olması bazen işime yarıyordu...
Üstümdeki şaşkınlığı attıktan sonra ona doğru döndüm ;
-Ne yani şimdi sen benim karım mı oluyorsun.
-Hayır.Kuzenin kızı oluyorum.Heralde Karın oluyorum sersem.
Bunu söylerken o muhteşem gülümsemesiyle bana bakıyordu;
-Pekala o zaman düğünümüz ne zaman.
-Motora bağlamaya gerek yok hayatım.İlk önce nişan yapıcaz.Sonrada muhteşem bir kır düğünü yaparız.Organizasyonları da ben yaparım.
-Nişan işi tamamda...Alice ilk defa sende görüyorum.
-Neyi?
-Bir gelin hiç kendi düğünü kendi organizasyonlar mı?
Bunu söyledikten sonra küçük bir kahkaha attı.Geldi ve dizlerime yattı.Kollarımla onu sarmaladım ve o mis gibi kokusunu içime çektim.
O gece bu şekilde geçti ertes, gün hemen ufak bir nişan töreni yaptık.Alice parmağındaki yüzüğe baktı sonrada bana döndü ve boynuma atladı.İnsan olsaydım boynumu kırabilirdi.Onu belinden tuttum ve bir süre döndürdüm...
Bu gece bir otelde kalıcaktık.Saat sabah 5.30 u gösteriyordu.Alice bir an irkildi.Gözleri yine bir yere odaklanmıştı.Bu duruma alışmıştım.Kendine gelince bana döndü gözlerinde heyecan vardı...

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Perş. Ara. 24, 2009 4:56 pm

4.Bölüm
Cullenlar

(Alice ve Jasper'ın ağzından)

(Alice'in ağzından)

Yine bir şeyler görüyordum.Bir adam vardı.Sarışın,uzun boylu ve yakışıklı.Adı Carlisle'dı.Yanında da bir kadın vardı.Koyu karamel renginde saçları olan,güzel ve uzun boylu.Adı Esme'ydi.Onların yanında da 1 kız,2 erkek vardı.Kız olan dünyada gördüğüm en güzel kızdı.Adı Rosalie'ydi.Sapsarı saçları vardı.Onun yanındaki uzun boylu siyah saçlı ve aşırı kaslı olan Emmet'ti.Diğer erkek olan ise Bronz saçlı,yakışıklı ve uzun boylu olan...O Edward'dı.Daha sonrada Jasper ile beni görüyordum.Onların yanındaydık.Artık herşey netleşiyordu.Onlar bizim ailemiz olacaklardı.Cullen ailesi...Kendime geldiğimde Jasper'a baktım.Yüzümde nasıl bir ifade varsa artık bana bakıp gülümsüyordu.
-Eee Alice...Acaba nişanlına ne gördüğünü anlatıcak mısın?
-Elbette Jazz.Bir aile gördüm.Bir vampir ailesi ama onların gözleri kırmızı değildi.Onlar insan kanı değil hayvan kanı içiyorlardı...
-Bu çok tuhaf.
-Hayır değil Jazz.Onların gözleri kehribar rengiydi.Ve...ve ben bizi onların yanındayken görüyorum.Onların ailesindeyken...
-Peki onların adları neler?
-Sarışın erkek olan Carlisle.Koyu karamel rengi saçları olan kadın ise Esme.SArışın kız olan Rosalie.Siyah saçlı kaslı olan erkek Emmet.Bronz saçlı uzun boylu olan erkek ise Edward...
-Hmm...Yani sence onların yanına gitmeliyiz.Peki bizi kabul edip etmeyeceklerini nerden biliyorsun?
-Hissediyorum Jasper.Lütfen en azından şansımızı deneyelim...Lütfen...
-Of.Pekala o zaman şimdi yola çıkalım.
-Sen birtanesin Jasper...
Dememle boynuna atlamam bir oldu...Bir anda kendimizi yerde bulduk ve kahkahalarla gülmeye başladık.O ayağa kalkınca gelip benide kaldırdı.Kendimizi toparlayınca meraklı gözlerle bana baktı;
-Alice...Onların nerde olduklarını bilmeden nasıl onları bulucaz?
-Hey.Sen benim yeteneğimi unuttun sanırım.Benim balık hafızalı nişanlım.
-Doğru.Hadi bakalım medyum...Seni bekliyorum.
Düşüncelerime odaklandım ve nerde olduklarını gördüm.
-Portland...Evet Portland'dalar.
-Pekala.Yarışa var mısın?
-Seni yeniceğimi görüyorum Jazz...
-O zaman boşver ve sadece koş...

(Jasper'ın ağzından)

Koşuyorduk.Devamlı olarak...
Sonunda Portland'a ulaşmıştık.Alice'i takip ediyordum.Alice büyük bir evin önünde durdu.Kapıya doğru yöneldi;
-Dur bir saniye kendimi toparlamalıyım.
-Sakin ol Jazz.Her şey yolunda gidicek.
Ah benim meleğim...bu kadar iyimser olmasa şaşardım zaten...
Kapının tokmağına yavaşça elini uzattı.Bende her zamanki dik duruşumla onun diğer elini tuttum.Alice kapıyı çaldı.İçerdeki merak hissini hissedebiliyordum.Ve sonunda beklenen an geldi ve kapı açıldı karşımıza Carlisle çıktı şaşırmıştı bu yüz ifadesinden de anlaşılıyordu.Benim heyecanlı medyumum hemen atıldı;
-Merhaba Carlisle.Ben Alice.
-Me...Merhaba Alice.Ama sen beni nerden tanıyorsun?
-Ben hepinizi tanıyorum.Esme ve diğerleri içerde öyle değilmi.Evde sadece Edward ve Emmet yok.Onlar avlanmaya çıktılar.
-Alice hayatım bu kadar heyecana gerek yok.Carlisle'ın konuşmasına fırsat bile vermedin.
-Tamam Jasper.Ama senden bir şey rica edebilir miyim?
-Elbette Alice.
-Sakin olmamda bana yardımcı olur musun?
Bunun üzerine hem güldüm hemde kendimi Alice'e yoğunlaştırdım.
Carlisle sadece bize bakıyordu yeteneğimden oda nasibini almış görünüyodu...
-Merhaba Carlisle ben Jasper.Jasper Whitlock...
_Merhaba Alice ve Jasper...Üzgünüm biz çok misafir ağırlayan bir aile değiliz.İçeri girer misiniz?
-Zevkle.
Dedi Alice.
İçeri girdiğimizde 2 bayanın gözleri üzerimizdeydi.Lafa ilk atlayan Esme oldu.
-Merhaba çocuklar.Eee şey Carlisle acaba misafirlerimizi tanıtmayacak mısın?
Şaşırdığı her halinden belli oluyordu.Ama yinede sıcak bir gülümseme ile bize baktı.O sırada Carlisle içeri girdi;
-Geldim Esme.Bu Jasper.Jasper Whitlock.Eee şey bu da Alice.Alice .....
-Alice Whitlock.
Alice bunu heyecanla söylemişti.Elimi daha da sıktığını hissettim.SArışın kız olan bunun üzerine sinirli bir tavırla lafa karıştı;
-Ne yani siz evli misiniz?
-Hayır.Ama nişanlıyız.
Bunu biraz sert söylemiştim.
-Tatlım siz kaç yaşındasınız ki?
Bunu söyleyen Esme olmuştu.
-Ben 20,Alice ise 19.Ama Vampir yaşı olarak ben 218 Alice ise 200...
-Ne yani bu bücür 200 yaşında mı?
-Bana böyle davranma Rose ilerde çok iyi anlaşıcağımızı görüyorum.
Alice bunu söledikten sonra o mükemmel gülümsemesiyle güldü.
-Bunu nerden biliyorsun ayrıca ismimi nerden biliyorsun?
Alice bana baktı ve konuşmasına devam etti;
-Ben kararlar alınınca gleceği görebilirim.Jasper ise bir empat yani duyguları hisseder bunun yanı sıra kontrol de edebilir.
-Vayy canına.Edward nerde kaldı kendi gibi vampirleri görünce tepkisini merak ediyorum.
-Edward 2 sn sonra burda olucak.
Alice bunu söyledikten sonra kapı çaldı...

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Perş. Ara. 24, 2009 4:57 pm

4.Bölüm
Cullenlar

(Alice ve Jasper'ın ağzından)

(Alice'in ağzından)

Yine bir şeyler görüyordum.Bir adam vardı.Sarışın,uzun boylu ve yakışıklı.Adı Carlisle'dı.Yanında da bir kadın vardı.Koyu karamel renginde saçları olan,güzel ve uzun boylu.Adı Esme'ydi.Onların yanında da 1 kız,2 erkek vardı.Kız olan dünyada gördüğüm en güzel kızdı.Adı Rosalie'ydi.Sapsarı saçları vardı.Onun yanındaki uzun boylu siyah saçlı ve aşırı kaslı olan Emmet'ti.Diğer erkek olan ise Bronz saçlı,yakışıklı ve uzun boylu olan...O Edward'dı.Daha sonrada Jasper ile beni görüyordum.Onların yanındaydık.Artık herşey netleşiyordu.Onlar bizim ailemiz olacaklardı.Cullen ailesi...Kendime geldiğimde Jasper'a baktım.Yüzümde nasıl bir ifade varsa artık bana bakıp gülümsüyordu.
-Eee Alice...Acaba nişanlına ne gördüğünü anlatıcak mısın?
-Elbette Jazz.Bir aile gördüm.Bir vampir ailesi ama onların gözleri kırmızı değildi.Onlar insan kanı değil hayvan kanı içiyorlardı...
-Bu çok tuhaf.
-Hayır değil Jazz.Onların gözleri kehribar rengiydi.Ve...ve ben bizi onların yanındayken görüyorum.Onların ailesindeyken...
-Peki onların adları neler?
-Sarışın erkek olan Carlisle.Koyu karamel rengi saçları olan kadın ise Esme.SArışın kız olan Rosalie.Siyah saçlı kaslı olan erkek Emmet.Bronz saçlı uzun boylu olan erkek ise Edward...
-Hmm...Yani sence onların yanına gitmeliyiz.Peki bizi kabul edip etmeyeceklerini nerden biliyorsun?
-Hissediyorum Jasper.Lütfen en azından şansımızı deneyelim...Lütfen...
-Of.Pekala o zaman şimdi yola çıkalım.
-Sen birtanesin Jasper...
Dememle boynuna atlamam bir oldu...Bir anda kendimizi yerde bulduk ve kahkahalarla gülmeye başladık.O ayağa kalkınca gelip benide kaldırdı.Kendimizi toparlayınca meraklı gözlerle bana baktı;
-Alice...Onların nerde olduklarını bilmeden nasıl onları bulucaz?
-Hey.Sen benim yeteneğimi unuttun sanırım.Benim balık hafızalı nişanlım.
-Doğru.Hadi bakalım medyum...Seni bekliyorum.
Düşüncelerime odaklandım ve nerde olduklarını gördüm.
-Portland...Evet Portland'dalar.
-Pekala.Yarışa var mısın?
-Seni yeniceğimi görüyorum Jazz...
-O zaman boşver ve sadece koş...

(Jasper'ın ağzından)

Koşuyorduk.Devamlı olarak...
Sonunda Portland'a ulaşmıştık.Alice'i takip ediyordum.Alice büyük bir evin önünde durdu.Kapıya doğru yöneldi;
-Dur bir saniye kendimi toparlamalıyım.
-Sakin ol Jazz.Her şey yolunda gidicek.
Ah benim meleğim...bu kadar iyimser olmasa şaşardım zaten...
Kapının tokmağına yavaşça elini uzattı.Bende her zamanki dik duruşumla onun diğer elini tuttum.Alice kapıyı çaldı.İçerdeki merak hissini hissedebiliyordum.Ve sonunda beklenen an geldi ve kapı açıldı karşımıza Carlisle çıktı şaşırmıştı bu yüz ifadesinden de anlaşılıyordu.Benim heyecanlı medyumum hemen atıldı;
-Merhaba Carlisle.Ben Alice.
-Me...Merhaba Alice.Ama sen beni nerden tanıyorsun?
-Ben hepinizi tanıyorum.Esme ve diğerleri içerde öyle değilmi.Evde sadece Edward ve Emmet yok.Onlar avlanmaya çıktılar.
-Alice hayatım bu kadar heyecana gerek yok.Carlisle'ın konuşmasına fırsat bile vermedin.
-Tamam Jasper.Ama senden bir şey rica edebilir miyim?
-Elbette Alice.
-Sakin olmamda bana yardımcı olur musun?
Bunun üzerine hem güldüm hemde kendimi Alice'e yoğunlaştırdım.
Carlisle sadece bize bakıyordu yeteneğimden oda nasibini almış görünüyodu...
-Merhaba Carlisle ben Jasper.Jasper Whitlock...
_Merhaba Alice ve Jasper...Üzgünüm biz çok misafir ağırlayan bir aile değiliz.İçeri girer misiniz?
-Zevkle.
Dedi Alice.
İçeri girdiğimizde 2 bayanın gözleri üzerimizdeydi.Lafa ilk atlayan Esme oldu.
-Merhaba çocuklar.Eee şey Carlisle acaba misafirlerimizi tanıtmayacak mısın?
Şaşırdığı her halinden belli oluyordu.Ama yinede sıcak bir gülümseme ile bize baktı.O sırada Carlisle içeri girdi;
-Geldim Esme.Bu Jasper.Jasper Whitlock.Eee şey bu da Alice.Alice .....
-Alice Whitlock.
Alice bunu heyecanla söylemişti.Elimi daha da sıktığını hissettim.SArışın kız olan bunun üzerine sinirli bir tavırla lafa karıştı;
-Ne yani siz evli misiniz?
-Hayır.Ama nişanlıyız.
Bunu biraz sert söylemiştim.
-Tatlım siz kaç yaşındasınız ki?
Bunu söyleyen Esme olmuştu.
-Ben 20,Alice ise 19.Ama Vampir yaşı olarak ben 218 Alice ise 200...
-Ne yani bu bücür 200 yaşında mı?
-Bana böyle davranma Rose ilerde çok iyi anlaşıcağımızı görüyorum.
Alice bunu söledikten sonra o mükemmel gülümsemesiyle güldü.
-Bunu nerden biliyorsun ayrıca ismimi nerden biliyorsun?
Alice bana baktı ve konuşmasına devam etti;
-Ben kararlar alınınca gleceği görebilirim.Jasper ise bir empat yani duyguları hisseder bunun yanı sıra kontrol de edebilir.
-Vayy canına.Edward nerde kaldı kendi gibi vampirleri görünce tepkisini merak ediyorum.
-Edward 2 sn sonra burda olucak.
Alice bunu söyledikten sonra kapı çaldı...

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Salı Şub. 02, 2010 2:54 pm

tatlım bolumleri okudum
gerçekten güzel yamışsın
ellerişne sağlık,
yb yi bekliorum

Konu: Geri: Jalice'in yaşamı Çarş. Şub. 03, 2010 2:12 pm

Senaryomu kapatıyorum.

Edit:Site adı vermek yasak! da ki senaryom yüzünden buraya uğrayamaz oldum.

Özür dilerim.